Dagboek verslag van Lynn over mooi gebaar
Er werd een vaartocht voor gasten in onze doelgroep georganiseerd tussen Den Bosch en Heusden. Daar wilde ik ook bij zijn! Van tevoren was namelijk al vlug bekend dat veruit de meeste bewoners van de Schoolstraat mee zouden gaan. Alleen Chantal, Maaike, Gerard en Jennifer zijn niet mee geweest.
Wat later bleek dat er maar één begeleider van onze groep mee zou gaan. Dat was Grazia. Zij heeft me toen al wat verteld over de dag en daar was ik blij mee. Het zou heel anders zijn dan ik al eens had gedaan met oma en opa erbij en met mama alleen. Het was de eerste keer dat ik dit evenement van Mooi Gebaar meemaakte. Het feit dat alleen Grazia als bekende begeleider mee zou gaan, maakte dat ik het wel een beetje spannend vond. Ik wist dat ik alles met haar erbij het beste zou kunnen, maar er waren vast nog meer bewoners die het fijn zouden vinden dat zij bij hen was en ik wilde niet het gevoel hebben dat ik haar zonder goede reden de hele tijd voor mezelf had.
Ik heb van tevoren al gekeken naar de menukaart op internet van het pannenkoekenhuis, waar we zouden gaan lunchen. Ik wilde het liefste een hartige pannenkoek met groenten, omdat we op de groep eigenlijk altijd zoete maken. Maar op de site stond daar altijd kaas en een soort vlees bij en dat hoefde ik niet. Maar pannenkoeken worden per stuk gebakken. Dat kwam beslist goed.
In de auto mocht ik heen en terug voorin zitten. Op de heenrit was de vader van Sharon onze chauffeur, maar toen ging het instappen nog niet zo goed en was het beter voor mij om voorin te zitten. Fijn dat dat mocht.
We zouden niet gaan varen op één heel grote boot, maar er waren een tiental verschillende kleinere bootjes waar alle gasten een beperking hadden en er volop begeleiders waren die op alles waren voorbereid. Iedereen zou worden gemixt, dus de kans dat je bij (veel) mensen op de boot zou zijn die je niet kende, was aanzienlijk. Anne en Bastian waren samen met veel gasten die ze niet kenden. Ik heb op twee boten gevaren. Ze hebben het goed aangepakt door mij het eerste deel en bij het eten bij onbekende begeleiders in te delen. Met hen erbij ging het ook goed. Dat was goed voor mijn zelfvertrouwen. De indeling werd voor iedereen pas bekend bij de ontvangst, maar moest tussendoor ook nog worden aangepast door onvoorziene omstandigheden. Alles was heel goed georganiseerd.
De programmatijden bleken ruim gemeten te zijn en dat vond ik fijn. De dag bestond uit de ontvangst, twee keer ongeveer twee uur varen en twee uur lunchen in het pannenkoekenhuis. Er was genoeg tijd om op en van de boot te gaan, te lopen naar het pannenkoekenhuis en naar het toilet te gaan. De dag heeft van 9.30 tot 18.00 uur geduurd, van vertrek tot thuiskomst. Ik heb het niet te lang gevonden. Het was goed weer. Het eerste deel was het nog behoorlijk fris, maar we droegen een zwemvest voor de veiligheid en dat was wel fijn net iets warmer.
Het eerste deel waren Sharon en Maartje bij mij op de boot. Het was heel gezellig. Bij ons waren schipper André, matroos Betsy en begeleider Yvonne. Ook de schipper en matroos hadden heel normale kleding aan hoor, ze waren niet in uniform. Ik weet eigenlijk niet of dat iets van vroeger is of dat dat iets is dat wordt verzonnen voor films en tekenfilms.
We hebben gezellig met elkaar gepraat en hebben genoten van het varen en gekeken naar het water en de omgeving. Dichtbij voer vaak de boot met Grazia erop, maar dat was toeval. Er was ook een boot met een orkest dat live muziek speelde. Alle boten die bij ons uitstapje hoorden, waren versierd in de kleuren van Den Bosch. Ik heb Peter soms als een soort van tweede kapitein trots boven op de boot zien zitten waarop hij was ingedeeld. Als we bewoners van onze woning zagen op de andere boten, werd er regelmatig naar elkaar gezwaaid.
Leonie, Anne, Bastian, Peter en Thijs waren geen onderdeel van mijn groepjes. Bij het afstappen van de eerste boot kwam Grazia erbij en dat vond ik heel fijn. Het enige vertrouwde gezicht tussen alle andere begeleiders, na mijn goede ervaring dat ik het met zoveel nieuwe mensen ook best kon. Die ontlading en ook de spanning die ik had gehad, bracht mijn lichaam in een paniekstand (héél stijf). Maar buiten dit moment ging het allemaal echt goed. Maar ook dit verliep eigenlijk fijn. Ik werd goed opgevangen, er werd niet van op gekeken en er was begrip voor wat er met me gebeurde.
Leonie heeft geholpen door mijn tas te dragen op weg naar het pannenkoekenhuis. En ze was zo flexibel om het goed te vinden dat werd afgesproken dat ik het tweede deel in haar plaats op de boot bij Grazia zou zitten. Sommige bewoners zijn echt meer gehecht aan hun persoonlijk begeleiders dan aan de andere. Zo ook Leonie. Maar toen ik thuis vroeg of ze het tweede deel ook leuk had gevonden, was het antwoord gelukkig positief. In het restaurant werden de mensen van een boot die pech had gekregen, verdeeld over de andere boten. Eigenlijk zou iedereen gedurende de gehele dag bij dezelfde mensen zijn. Maar voor mij was het duidelijk beter om het tweede deel bij Grazia op de boot te zijn en aan pech met de boot kan niemand wat doen. Van de pechboot kwamen schipper of matroos Jeroen bij ons aan tafel en Kimberly en Iris op mijn tweede boot.
Op de menukaart in het restaurant zelf stonden ook pannenkoeken met vis! Toen heb ik met het weglaten van alleen de kaas de allerlekkerste pannenkoek naar mijn zin kunnen bestellen: gerookte zalm, champignons en prei. Mmm! Jeroen heeft mij geholpen met snijden van de pannenkoek en mijn tweede drankje bestellen, toen dat op een later moment was dan dat de rest hun tweede drankje had. Grazia had al laten vallen dat hun boot gemakkelijker was bij het op- en afstappen en met haar erbij was ik nog geruster. Het ging praktisch gezien ook steeds beter. Deze boot was groter en er konden meer mensen op. Er waren er zowel buiten op het dek als binnen bij het roer. Ik zat buiten met vooral bewoners van de Schoolstraat. Ook Mark en Rick waren nu samen met mij op de boot.
Het tweede deel was het wat warmer. Toen het zonnetje een tijdje bleef schijnen, ben ik van plaats gewisseld met Grazia, die een getinte huid heeft. Zo ben ik, met insmeren, helemaal niet verbrand. Ik werd maar een heel klein beetje rood. Er was ook een hondje. Hij ging wel eens aandachtig op de rand van de boot staan kijken en liep een beetje rond. Beslist een hondje met ervaring op het water! Want er was nooit gevaar voor hem. Hij was heel lief en rustig. Hij heeft ook bij mij gezeten en me gelikt en ik heb hem geaaid. Hij had een zwemdekje aan, dat zag er wel schattig uit.
Ik heb foto’s en filmpjes gemaakt die vooral de sfeer op de boot en het water vangen. Ik denk dat deze foto’s voor mij hetzelfde zullen zijn als die van het dolfinarium. Ze vertellen niet zelf hoe mooi de dag was, maar als ik ze zie, heb ik wel het fijne gevoel van die dag weer.
Na de tweede boot heeft Kimberly mij geholpen op een wat hoger trapje naar de weg die leidde naar de ontvangstruimte, waar we de dag ook zouden eindigen.
We zijn de hele dag flink verwend. Met drinken, hapjes en tot slot een medaille en diploma als blijvend aandenken. Het avondeten op de Schoolstraat was ook lekker: rijst met satésaus.
Ik kijk terug op een mooie dag!
Lynn.